I
Ben umutlarımı arıyorum
Islık çalan rüzgârda
Düşmüşüm peşi sıra
Karanlıktaki yitik şehirde
Hava zakkum gibi acı
Nefesler soğuk ve kıt
İşi rast gitmiyor
Bu yıl tarla kuşunun
Ağıtlar yükseliyor bacalardan
Zehir zemberek olmuş öfkeler
Oyunlar buz tutmuş
Çocukların gerginleşen gözlerinde
Ve insanlık diz çökmüş
Zulmün Önünde
Ve ben ölümüne arıyorum
Kan revan içinde umutlarımı

II

İhanetler birer hançer olmuş
Saplanıyor yüreğime
Acıdan kanamaz yarası
Buz kesilmiş bedenimde
İsyan türküleri vardır
Çatlayan dudaklarımda
Rüzgarlar soğuk esiyor
Gönlümün yanmış penceresinden
Güneş matem halinde
Ay karanlığa gömülmüş
Suskun
Yıldızlar birer birer kayıyor
Kan bulutları arasından sonsuzluğa
Ve ben umutlarımı arıyorum
Karanlıkta kaybolan bu şehirde


III

İnsanları gördüm güpe gündüz
İsyan bayrakları açmış
Barikatlar kurmuşlar bedenlerinden
Sınır tanımayan zulmün önüne
Kaybolan bir umut arıyorum
Göz altına alınmış
Anaların dilinde feryat figan
bıçak keskini çığlıklar
Karanlıkta dallarından koparılan
Sevgi çiçekleri düşüyor toprağa
Ve toprak isyan halinde
Ben bahar yağmuru istiyorum
Yüreğime bomba gibi düşen dolu değil
Ben bağrımda
Rengârenk çiçekler beslemek istiyorum
Ölü değil
Ve ben umutlarımı arıyorum
Ölmüş sevgi çiçeği değil

15.04.2014