Bir Kasım Sabahı
titreyip durdu yüreğim
soğuk ve sessiz bir kasım sabahı
..........hüzün örttü şehri üstünü
bir yıldız kaydı içimden
................sönüverdi ansızın
adını fısıldadı rüzgâr
..........derin bir iç çekişle
şimdi adın gökyüzüne yazılı
.....ve hala yüzün
...............bir çiçeğin solgun gülümseyişi gibi
bahar dolu gözlerine ayaz çöktü
.........yarım kalan hayallerine rağmen
bir sonbahar yaprağı gibi
.........usulca düştün toprağın tenine
toprak sararken seni
.......ben o günden sonra gülmeyi değil
................nefes almayı unuttum
......................... yaşamın her anında


gökyüzü gri
..........güneş solgun
..................yine kasım ayını sarmış hüzün
düşlerim rüzgâra karıştı o gün
sokaklar suskun geceler sessizdi
annenin dilinde acılı bir ağıt
......... benim yüreğimde
.................... volkanlar patlıyordu gün be gün


ve her kasım sabahı kaybolur
........gözlerindeki ışığın
................ sesindeki sıcaklığın
avuçlarımdan kayıp gider ellerin
..........gözyaşlarım bir yağmur olur
........................ yağar bedenime o gün
bir kasım sabahı
............bir mevsim daha eksildi ömrümden
kızıl toprağa
............bir yaprak düştü bedenimden
neyleyim artık
...........adını fısıldamayan rüzgâra
......................ismini saklayan yıldızlara
her sabah doğan ama ısıtmayan güneşe
şimdi
şehir gürültülü ama dilsiz
etraf kalabalık ama sensiz
ve ben
senden kalan bir hatıranın içinde
..............kaybolmuş gibiyim
baharın ilk tomurcuğunda
yağmurdan sonraki toprak kokusunda
sokakta koşan çocukların sesinde
.................aradım durdum seni sessizce
ve bu yıl yine kasım ayında
sonbahar yaprakları ismini fısıldamadı bana
ve ben dolanıp duruyorum kendi girdabımda

Mehmet Acıoğlu