Serinletmez sultanım, sevda ateştir yakar.
Hiç boşuna uğraşma, aşkı donduramazsın.
Yürekte alev yoksa közde gezsen ne çıkar?
Zaman harcama boşa, buzu yandıramazsın.

Ormanı yakan olsa, bir başkası söndürür.
Ütü kumaşa değse, belki biraz göndürür.
Alev almışsa yürek, dumanı baş döndürür.
Nil Nehri’ni getirsen, kalbi söndüremezsin.

Sürü otlarken dinler, kavalda yanık sesi.
Yanan kamış değil ki, çobanın kalp nefesi.
İnlese dağlar taşlar, mest etse de herkesi,
Kuzuya dadanmışsa, kurdu kandıramazsın.

Mala mülke bakıp da, kendini senle yorma.
Sevgini sunar iken, tartıda cimri durma.
Hesabı kötü yapıp, makası eğri vurma,
Kısa kalırsa kefen, çekip sündüremezsin.

Göz alışır siyaha, güne gebeyken gece.
Zehra aldatmış işte, büyü sade bir hece.
Uzaklardaki zühre, sanırsın ki bir ece.
Gün zorlukla doğsa da, artık yunduramazsın.

Mızrabın bir ucunda, sevdanın kalbi atar.
Vurur ince tellere, düşlere hayal katar.
Sakın bir şey söyleme, hemen kaşları çatar.
Âşık dile gelirse, lafı sindiremezsin.

Suskun insanda yürek, pompalar sessiz isyan.
Birinden değer görse; sever, bağlanır o an.
Öyle bütünleşir ki; bir fiskeyle donar kan.
Çıkar can bedeninden, geri döndüremezsin.

Coşkun değil dalgalar, Asi durgun akıyor.
Semanın gözyaşları, köpükleri yakıyor.
Yolu kesilmiş sular, maviliğe bakıyor.
Hem denize set çekip hem suç konduramazsın.