Ellerin ellerime bir deniz kenarında dokunmuştu,
Avuç içlerine bakmıştım çiçekler arasında,
Sonra öpmüştüm.
Bir bardak çay olmuştu sıcak nefesin omuz başımda,
Oysa ben sarhoştum kokundan,
Hangi mutluluk almıştı aklımı başımdan,
Hangi işven,
Yada hangi nazın.
Bilmediğim,
Yada tatmadığım hangi sevgiydi avuçlarındaki.
Sen benim hep deli sevdam dın,
Güvercin gibi ürkek,
Serçe gibi korkak.
Denizler ötesinden gelen doru tayım dın,
Yelesinden tutup doyunca sevemediğim.
Şimdi uzak ara düştü yolumuz,
Ama biliyorum aynı gök kubbe altındayız,
Aynı kuşları,
Aynı çiçekleri seviyoruz.
Aynı türküleri dinliyor,
Aynı şiirleri okuyoruz.
Ve ben uyumadan her gece seni öpüyorum,
Sen özlem de,
Ben hasret.
Artık hazan mevsimini de yaşadık bitti,
Döküldük dalımızdan canımız yanarak.
Kasımda aşk başkadır dediler onuda gönderdik,
Şimdi aralık diye bir ay var,
Kapıdan bacadan sevda girmez.
Soğuk yürekler gibidir aralık,
Üşürsün,
Burnun kızarır biliyorum,
Ellerin üşür biliyorum ellerin,
Düşer gülücükler gamzelerin den.
Sen sahipsiz şiir olursun mısralarda,
Mektuplar adressiz kalır.
Bir merhaba tüter burnunda,
Bir iyi geceler öpücüğü ararsın yastığında.
Oysa gece siyahtır,
Yıldızlar çok uzak.
Dokunmak istersin olmaz,
Sevmek istersin bilmez.
Bir rüzgardır aslında aşk,
Eser geçer yakalayamazsın.___Cengiz Yılmaz/Şiir Baba/03/12/2015