Beni yüreğine göm demiştim ona,
Sevgi toprakları at üzerime.
Bana yüreğinde sığınacak bir yer ver,
Kimselerin uğramadığı,
Yalnız bana ait olan bir yer.
Orada senin baharların,
Seni yağmurların olsun.
Mevsimsiz açan çiçeklerin ülkesi,
Göçmen kuşları olmayan,
Sevginin kanat çırptığı,
Aşkın ülkesi olsun yüreğin.
Gülmüştü,
O yürek senin ülken demişti,
Vatanın say beni,
Sokul kucağıma istediğin kadar,
Kokum seni mest edinceye kadar sarıl bana,
Saçlarıma tek tek dokun,
Avuç içlerimden öp demişti.
Dün yine uzun uzun düşündüm seni,
Bir çay bahçesinde sıcak çayımı yudumlarken,
Gelip karşıma oturmana bayılıyorum,
Bir çayda sana söylüyorum sımsıcak.
Ve başlıyorsun sonu gelmez sorulara,
Çok mu sevdin diyorsun,
Evet diyorum.
Mutluluk ne diyorsun,
Sen diyorum.
Susuyorsun.
Zaten diyorum dün biri sordu seni,
Anlatamadım,
Ama o anladı sanırım.
Mutluluğun rengini sormuştu,
Gözleri demiştim.
Nasıl yani demişti bana,
Çokça mavi,
Biraz yeşil,
Azıcık da kırmızı demiştim.
Gülümsemişti.
Peki mutluluğun dili ne demişti bana,
Yine gözleri demiştim.
Yine nasıl demişti bana,
O gözleriyle konuşur demiştim,
Sustu,
Konuşmadık.___Cengiz Yılmaz/Şiir Baba/27/11/2015