YÜREK İSTERSEN MENZİL ÇOK YAKIN

Yağmur yoksunu topraklar mıydı çiçeği dalında kurutan
Bir deprem sonrası içinde uluyan köpekler gibi ayrılık

Bedevi kervanları gibi ağır adımlarla
Aşka yürü
Yılma

Maviye çalan umudun rengiyle
Aşarsın sen her engeli

Asra olanı başarmak kolay değil
Hicran uyutuyorsa koynunda ahraz zaman
Dibine vur şişelerin
Düş/le/me ayrılıkları

Yüklemişsin yine “yokluğundan sarkan ayrılıkları”
Heybende tomurcuk göz yaşları
Taşınacak gibi değil

Bir serçe soluklanmasıyla molalar ver
Ve yürü aşka

Karaları kaldır teninden
Adını mavi koy geleceğin
Dilini kanatırsa yalnızlık tümceleri
Kaldır aradan ayrılık perdelerini
Dudağından öp o beyaz güvercini

Ben de bilirim ayrılıkların zûl olduğunu

İkrar imandandır
Neylersin aşka iman etmemişsen
Vakti değil vazgeçmenin
İman et
Secde eyle
Aşk tanrının özüdür
Sevenler aşka ikrar ile yürür

Bilirsin herşey olacağına varır

Ne kaşlarını çat
Ne yüzünü ekşit
Eksik etme dudak kıvrımlarından tebessümü
Belki kurtulur tekdüzelikten ayrılık
Kapanan yaraların üstünü örter
Yine bir besmeleyle yola devam edersin

Hatırla Mevlanayı
“Sevdiğin yürekteyse, Yemende de olsa yakınındadır.
Sevmediğin yanında da olsa Yemendedir.”

Ne bedevi kervanlarını durdur
Ne bu sevdadan vazgeç
Hadi sıyrıl üstüne giydiğin ayrılıklardan
Yeter ki azmet
İkrar ile yürü
Yürek isterse menzil çok yakın

Efkan ÖTGÜN