GÖZÜN AYDIN
Yine bu akşam bir mektup aldım
ucu yanık
satırları sen kokan
ve penceremden sensizliğe sızan bir çigan

namahreme öptürmüşsün dudağını
öyle ki sensizliğe haykıran buz kesmiş taş duvarlar içimi yaktı

kızlar manastırının karanlık yüzü
gölgeledi tüm imgelerimi
oysa ben uykuyu kirpiğimden astım
bu gece de katili oldum sensiz uykunun

geleceğini yazmışsın
kim bilir belki bir kuşluk vakti
hani kaç gece geçti
çağırır kirpiklerimi ferfecir vakti ölüm uykusuna

içtimaya geçti aşk’ı anan bütün harfler
imam son duasını okudu bile
sana sunacak bir naaş kalmadı
mansur gibi beni de yaktılar aşka
ve külümü savurdular dicle sularına

mahşer günü hesabı sorulursa sensizliğimin
merak etme olmayacak şikâyetim
aşkta ayrılıkların suçunu ben üslendim
beyhude cümleler affedildi
ve sensizliğe ölüşümü bugün defnettim
gözün aydın

Efkan ÖTGÜN