Ne çok yangın biriktirdim içimde..
Ne çok yalnızlık düştü payıma;
Ne çok sensiz kaldım ben…



Ne zordu sensiz kalmak..
Ne zordu kelimeleri satırlara sığdırmak!
Nasıl anlatılırdı ki yokluğun?
Nasıl yazardım sensiz kalışımı?
İçimde biriken öfkeyi kusasım vardı;
Vardı da,
Yüreğimde düğümlenen hıçkırıkları;
Nasıl dile getireceğimi bilemedim…



Bilemedim sensiz ne yapacağımı..
Gözlerinde boğulmayı dilerken;
Yokluğunla sevişmeyi yaşattın bana..
Sonrasını bilmediğim bir hayat,
Yokluğuna mahkum edilmiş bir benlik bıraktın avuçlarıma..
Söyle sevgili;
Ben hangi yoklukta öleyim?..



Karanlık şehrin zifirinden değil de;
Sana hasret olmanın ayazından üşüyordum ben..
Kimsenin bilmediği bir adreste;
Kimsenin duymadığı bir sokakta arıyordum seni..
Sen içime doğan güneş;
Sen gecemi süsleyen ay ışığı(m),
Sen kelimelere sığdıramadığım sevgili(m)..
Daha kaç gece sana hasret geçecek?
Kaç sabah yalnız uyanacak?
Kaç gece sensizliğe sarılacağım?



Söyle bakışına hayat bağladığım;
Söyle içimi tutuşturan,
Benliğimi benden alan kadın!
Söyle ne zaman yaşadığımı anlayacağım?..



Bunca hasretin içinde,
Bir tutam sen olsa;
İnan hayat bulacağım..
Alnıma yazılan yazıya itirazım yok,
Bir aman verse;
Bende bu çıkmazlara katlanacağım..
Sözüm gülmeyen kaderime,
Sitemim sana değil aslında;
Kendi içimde, kendi kendime…



Bakışlarında kaybolmak istediğim sevgili;
Varlığında hayat bulmaktır niyetim..



Sana seni anlatmanın yolu olsaydı;
İnan dile getirebilirdim..
Elimde yanık bir yürek,
Sana hasret bir benlik;
Kavuşmak için binlerce dua var dilimde..
Bakma bana öyle,
Kolay değil,
Kolay değil seni sana anlatmak;
Sözlerin anlamını yitirdiği yerdeyim…



byHaktan