Es deli rüzgâr es, bağrıma bağrıma;
Yârin hasreti kurşun sıkar can otağıma,
Es deli rüzgâr, es Allah aşkına…

Özleminden; çatlamış yüreğimin dudakları,
Hasretinden, kurumuş gönlümün dili damağı;
Bulamadım bu amansız derdime dermanı,
Es deli rüzgâr, este serinlet yanan bağrımı…

Yâr duymaz, feryad-ı figânımı;
Kime diyeyim beni eriten ahımı?
Çaldı benden, bugünümü yarınımı;
Es deli rüzgâr, este dindir acımı…

Kendime ağır geliyorum artık,
İçimde yananın elinde tarumar olmuşum;
Ne sesim duyulur, ne de farkındalar bu yok oluşun;
Harabe bir yürek gizlidir ardında, bu dimdik duruşun!
Ne ilk, ne de son olacak vuruluşum,
Alnıma yazılmış bir kere, yok kurtuluşum…

İnim inim inlemek; benim silinmez yazgım,
Hiçbir zaman duyulmadı, feryadım;
Bir ben bildim; bir de beni Yaradan’ım,
Es deli rüzgâr, esintine karışıp kaybolayım;
Bağrıma bağrıma es rüzgâr,
Este yok oluşuma sert bir imza çakayım…


byHaktan