ey hayat !...
ömrümün gönül ceplerindeki
gençliğimin sefasını sürmeden
sana harcadım ne varsa
bırakta dilimde üçbeş vefalı dost kalsın
zamanın tel örgülerine takılırken
yırtılmışım kanamışım
dostluklardan birşey anlamadan
ahımın zılgıtlarında
anılarım ağıtlar yakıyordu çocukluğumla birlikte
birkez olsun kalan ömrümün
siyah beyaz resimlerinde
yeni bir pencereden bakayım sana
bu sefer dönme be hayat dönme bana sırtını



gidilmemiş şehirlerin ardında
bir seherin ışığına
bilirimki
güneş yeni sabahlara gülümsemeyi beklemekte
gecelerimden çocukluğumdan kopardığım
umudun en parlak yıldızı kaldı ellerimde
bu hanın kapısında
ölüme sırasını bekleyen isimsiz yolculardan biriyim
ne adım yazılır dünün takviminde
nede akşamın karanlığında
sarhoş gönlümün ayyaş adımları duyulur ruhumun
çocukluğumun hatrına
hayat eski günlerimin selamını getirdim sana
içinde ibretlik hikayelerimin duası var
birazı bir annenin beyaz tülbentinden düşen
birazıda yorgun bir babanın ellerinden
kırık dökük
çok şükürlerle anca sana gelebildim
ve her mevsimimde en sevdiklerimi
ya yollara yada toprağa verdim
bari bir kez gül
bağışla geç kalan adam olmuşluğumu
dönme be sırtını hayat dönme dönme


Ayhan’ca Cümleler
Ayhan Akdeniz