kukla duygular palyaço suratlar günlüğü

..


sadece
gözleri yaşayan bir çocuğun gördükleriydi
kentin dağınıklığında ki yağmur fotoğrafları
ve ıslak bir adamın dilinden havalanıyordu
göçe hazırlanmış hüzünbaz sevda kuşları

sinema önünde parasıyla hazırlanırken
dramatik ağlayışa mutluluğun kalabalığı

bir kadın
bedava kederlerin anılarını doldurmuştu valizine
ve gittiği uzaklara kesilmiş biletiydi
cüzdanında duran başlangıcın kimliksizliği

/ hükümsüzdür unutulmuş bütün gölgeleriyle hayat /

çekmecesinde gençliğini saklayan insanın
sonunda yalnızlığa terk edilmesiydi, bitti dediği

duvarlara sararmış resimleri çerçeveletip asmak
ve demli çayın hüznüyle bakmaktı suretlere
şimdiki zamanın acı veren geçmişe özlem gözyaşları

sallanan sandalyede
gönderilmemiş mektupları çıkarıp, çıkarıp
okunmadan mezarlığına yeniden defnetmekti çaresizlik

izmaritlerden dağlar kurup acımaktı aynada gördüğüne
ne sualdi ne cevap uykusuzluğun delirmiş sesleri
kapı ağların iç ülkesinde kirli bir ahşap karanlık
ve eşiğinden geçmiş adımların adı çoktan unutulmuştu

/ anneye verilen özrü olmayacak sancılardır hayat /

gülüşünü çocukluğunda unutmuş tedariksiz yoksul
dudağının kıyısına vuran denizin dalgalarıyla üşürdü
ucuz umutların satıldığı işporta hayalleri dükkanına
yamalı geleceğini emanet bırakıp aşk almasıydı zenginliği

direnci,
tadı damağında kalmış seni seviyorumlarıyla düşüp
belki yine diye bilmenin inancıyla kalkmasıydı ayağa

ve geceye, kapalı tabelası asıldığı zaman
şehirlerarası fısıltıların gönderildiği
iki kişilik
hasret çığlıklarını kimselerin duymamasıydı aşk

/ alıntıdır herkes kendinde öte birilerinden /

kısa notlarıyla
uzun öyküler yazmaya çalışan çoğunluğun
uzun notlarla
kısa öyküler yaşamasıydı herşey

herşey bittiği yerde başlardı
ve adı sadece hiçbir şeydi..!