Bak Islandı toprak
Gün karardı çoktan
Yağmurun yüzünde
Yine aynı hüzün



Kırık mavi gözlerimde
Kirpiğime birikmiş pişmanlığın,
Acı kesiği yaralarımın
Panzehiri gibi düşen her damla



Bilirsin
Zaman körüklenmiş zehirli bir eylem
Hikayesi tanıdık
Biraz da bizim hikayemiz gibi
Gülerken ağlatan, ağlarken güldüren,
Yalanın talan ettiği kara bir mizah



Bazen
Ne yaparsan yap olmuyor işte
Aşkta böyleymiş meğer,
Severmiş gibi yapmanın maharetini
Usta bir meziyetle anlatma sanatıymış .
B i l e m e d i m ...



Varsın olsun
Mutluluktan öldürmese de,
Yağmurun, keskin başlayıp,
Giderek uzaklaşan kesik çimen kokusu gibi
Itırlı ,serin , üşütmeyen aşk tadında bir özü var
Bu yüzden yağmura olan düşkünlüğüm



Şimdi bırak
Yansın,
kararsın, küle dönsün geçmişin izleri
Küflü ıslaklığı yıkansın geçip giden yılların
Yoğrulmuş yorgun anıları kundaklasın sağanak
Basit gölge ışığından usulca sıyrılsın hüzün



Sen,
Sana gelen yolların yüzünü ağartan
Biraz yanık , biraz hoyrat
Kara denizden , Ege ye uzanan,
Sicim sicim ağlayan yağmurun türküsünü söyle


Dilek USTA