Gün yanıyor
Güneş yanıyor
Sınır boylarında
Tellere takılan özgürlüğüm
Bileğime takılan kelepçelerim yanıyor

Bir barut fıçısı olan öfkem yanıyor
Anaların gözyaşlarına
Dokunan ellerim yanıyor

Toprak kan kokarken
Ağıt yüklü bulutlar ağlarken üstüme
Yarım kalmış umutlarım yanıyor

Ateşten bir gömleğe dönüştü yüreğim
Ve İçimde bir yerlerim ağlıyor
Zamana tutsak düşen gülüşlerim yanıyor

Yakamozlar ışıldamaz kanlı suda
Avuçlarımdan dökülen gözyaşlarım yanıyor
Kızgın güneşin bakışları arasında
Alev alan saçlarım yanıyor


Kan kokar nefesim
Avuç içi yalnızlığım kadar yakıcı
Güz yanığı gibi acı
Bıçak ucu keskinliğinde
Gece kadar ürkek ve yalnız olan
Ömrüm yanıyor

Buz tutmuş bir dünya ortasında
Alev alev yanan bu topraklarda
Bizi kemiren çığlık seslerin ortasında
Duyulmayan sesim yanıyor

Kızılca kıyamet her yanım
İnsanlık düşecek
Kardeşlik düşecek
Barış düşecek
Bu suskun bekleyişe yüreğim yanıyor

03.11.2014