Mısralar tebessümde hüzünleri süpürmüş
Çam ve gül beldesinden bir gonca gül koparmış
Yaşanan coşku ile deniz bile köpürmüş
Keder yazan şairi dostlar belki hatırlar
Sihirli bir değnekle aşkı yazar satırlar

Eskiden biz ikimiz ayrı ayrı yaşardık
El ele gezenlere gıpta ile şaşardık
Bazen göz de sel olup derya gibi taşardık
Şimdi artık dünyayı bile görmez gözümüz
Birlikte yaşlanmaya yemin oldu sözümüz

Her şey mavileşince yağmurlar küstü bize
Hazanı hiçe sayıp oturarak diz dize
Sevinç göz yaşlarını akıtmak lazım güze
Kuş gibi kanat takıp göçmen olup göçmeli
Nerede bahar varsa yuva diye seçmeli

Yıldızlarla barışık güneşe aşığız biz
Dünya sevgi aşıysa yemeğe kaşığız biz
Tek dalda filizlenen iki sarmaşığız biz
Yemin ettik birlikte ömür boyu açmaya
İnsanlık alemine misk-i amber saçmaya

Ağaçlar salınıyor kelebekler neşeli
Gelincik daha kızıl bu sevdaya düşeli
O türküde ki gibi engin dağlar meşeli
Seher vakti gelince çiçek kokar haneler
Doğruymuş aşk adına yaşanan efsaneler

Çok hüzünler yaşadık sevgide verdik mola
Kapattım gözlerimi zincirledim bu yola
Çözülmesin bu zincir kenetlensin kol kola
Çağlamaya başladık yeniden doğmuş gibi
Sihirli bir değneğin ucuna değmiş gibi

Şiir Mehmet Fikret ÜNALAN
Yorum Nevin Elbasan ÜNALAN
Mehmet Fikret ÜNALAN