Kimseden saklamadım çocuksu gözlerimi.
İz bıraksa da yıllar yüreğimde acıyla.
Konuşurken emekle seçerim sözlerimi.
İncitmem hiç kimseyi, kalemimin ucuyla.
Şu alemde her şeyi, dünya gözüyle gördüm.
Verilen nimetleri, çoğu azıyla gördüm.

Yaşadığım her günü satır satır anarım.
Ağlamak ayıp diye tutamam gözyaşımı.
Bir haksızlık görürsem nezaketle kınarım.
Haksızsam yalanlara katamam gözyaşımı.
Gün geldi acıları, yara iziyle gördüm.
Bazen de şairliğin hissi, giziyle gördüm.

Attığım her adımın ölçüsü vicdanımdır.
İyiliği severim denize atsam bile.
Birini sevindirsem o en güzel anımdır.
Nice gönül kazandım, nicesi geldi dile.
Dünyadaki varlığı, kefen beziyle gördüm.
Hep şükrettim halime alnı yazıyla gördüm.

Dini özde yaşarım, Müslümanım çok şükür.
Harama el uzatmam, nefsim hak der daima.
Gözümle iman eder, gözümle dua okur.
İnsanoğluna zulme, gönlüm yok der daima.
Okunmadık kitabı rafta tozuyla gördüm.
Allah’a yar olmayı, işin özüyle gördüm.

Sevdiysem sevdiceğim Allah’ın fermanıdır.
"Hamdım, piştim onunla, yanmaya ramak kaldı.
Dünyamı değiştiren derdimin dermanıdır.
Çok şükür bu sevdayla yüzüm ebedi güldü
Şu dünya ateşinde, aşkı közüyle gördüm.
Sevmenin, sevilmenin büyük hazıyla gördüm.

"Ben bu vatan uğruna, ölmek için yetiştim.
Vatan sağ olsun demek, özüm, sözüm, şiarım.
Bayrağımla yaşadım, bu günlere eriştim.
O hilal ve o yıldız, medarı iftiharım.
Dalgalanma tavrını, hazan nazıyla gördüm.
İstiklalin marşını, ozan sazıyla gördüm.

Mükemmel aramadım, yalnız Allaha mahsus.
Mükemmelciyim diyen bilirim ki yanılır.
Bunu ilke edindim, çok önemli bu husus.
Kanaatkâr olanlar, namı ile anılır.
Edindiğim ilkeyi, Ata sözüyle gördüm.
Altmış beşi deviren, dünya teziyle gördüm.

Neler var bu tezimde; ne yaşadım bir ömür?
Damla bile değilken koca bir alemdeyim.
Her şeye sabr edilir, Hakk’dan gelirse emir,
Gözüm yaşlı olsa da sanmayın elemdeyim.
Ders çok idi dünyada yolu uz’uyla gördüm.
Zaman gelip geçerken ışık hızıyla gördüm.

Gönül gözüyle görür, âma gibi bakarım.
Tek korkum Allah’dandır, başka korku bilmedim.
Hak ve adalet için gemileri yakarım.
Kimseyi hakir görüp, arkasından gülmedim.
Karanlığı; ışığın günden iziyle gördüm.
Alnımdan akan teri, her dem tuzuyla gördüm.

Kul Fikret mahlasıyla, kemale erdi yaşım.
Atatürk dilde harım, minnet ile anarım.
Gazilerim, şehidim, gözde dinmeyen yaşım.
Vatan evlatlarına, üzülürüm, yanarım.
Baba yüreklerini yanan ezayla gördüm.
Anaları içinde bitmez sızıyla gördüm.

Mehmet Fikret ÜNALAN (Kul Fikret)