Kadın

Anadolum’da halen başlık ile satılan,
Bazen tarla, bağ bahçe, bazen paradır kadın.
Baba evinden çıkıp sokaklara atılan,
Canına kıyılırken sözde töredir kadın.

Dilimizde pelesenk olmaktan öte gitmez,
Kangren olsa ne olur, yine bu acı bitmez,
Anası isyan etse, derler ki aklın yetmez,
Çocuk yaşta gelinse, döşte yaradır kadın.

Bir gecede büyüyüp acılarla tanışan,
Verildiği kişiye korku ile yanaşan,
Dilini kilitleyip, yüreğiyle konuşan,
Yaşlı koca yanında bahtı karadır kadın.

Karnında ki yüküyle mutfağında bir sanat,
Tarladan gelir gelmez, derler ki masa donat,
Koca bir aileye gerse bile kol kanat,
Dokununca tutuşan bir dal çıradır kadın.

Ey kalem ne anlatır, ne söyler senin dilin?
Kuma derler adına gelin, üstüne gelin,
Gelir tercih sırası bağlanır elin, kolun,
Seçilirken atılan yazı turadır kadın.

Yerinden oynar dünya kadınlar birlik olsa,
Buna gerek kalır mı erkekte er’lik olsa,
Neden göz yaşı olsun, düzen ve dirlik olsa,
Erkeği dengeleyen kab’a daradır kadın.

Kul Fikret kadın; anan, bacın, kızın, eşindir,
İyi ve kötü günde yoluna yoldaşındır,
Dişiyle, tırnağıyla, ekmeğindir, aşındır,
Başımızın tacıdır, ciğerparedir kadın.

Mehmet Fikret ÜNALAN (Kul Fikret)
04 Mart 2024 Saat 20.05
Güzelçamlı/Kuşadası