Kırgınım hayatın tadını tuzunu alamıyorum
Ellerim birleşmiyor artık avuçlarım kapalı
Kollarımı açtım sana ittiğin gün kapandı
Kalbim kapattı bu defteri tek hatanın budur işte bedeli.


Sessiz bir çığlık yükseliyor yüreğimde
Bir zaman fırtınalar kopardı göz göze gelince
Şimdi nefreti okuyorum her saniye benliğinde
Bir hatanın sonucunda infazı bu olmaması gerekirdi

Şimdi ben bu kalbi kime emanet edeceğim
Hasarlı olan bu gemiyi kime tamir ettireceğim
Bir insan yüzünden kaybettiğim güveni kimde geri kazanacağım
Artık sevmeyi kimde tekrar başaracağim.

Oysaki;


Ben seni %10 yaşama ihtimalini göze alıp sevmeye devam ettim
Ölümle cebelleşirken adını kalbimde zikrettim
Şimdi beni yaşarken öldürüyorsun
Söylesene Kalbim Sana Hakkını Helal Edermi Kendimden Bile Çok Sevdiğim Katilim...