0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
643
Okunma
Kendime gelince,
Aynaya baktım önce
Bir başka gözle
Öbür alemde bakacaksam kendime,
Ruhuma bakmam gerek:
Hem yabancı, hem düşman gördüm kendimi...
Ağaçlar dalgaları çiziyordu.
Rüzgârla yağmuru resmeden,
Gecenin ayı ve yıldızları parlıyordu.
Güneş terini siliyordu
Karanlığın en demiyle...
Issız yardan geçerken,
Köpeklerin uluduğu sokakların ötesinde
Batan gün anlatıyordu;
Kendini tanıyacaksa ruh,
Bir başka ruhla bakmalı,
Ve gözler kapanıyordu gün batarken...
Nice acılardan hızla geçtik,
Yürek bir başka hüzne karışıyordu.
Akşam oldu, mutsuz insanlar yas içinde,
Gecenin karanlık sınırlarına demirlendik.
Ruhları bir olmuştu insanların acılarla...
Asık yüzlerinin görüntüsünü yıkayan aydınlıkla ...
Figen ANAR
5.0
100% (4)
