Hüzünlü memleketimin,
Öksüz çocuğu, köyüm,
Korucuk,
Taze bir tomurcuk,
Yüreğimde açan,
Ve hiç solmayan,
Dudaklarımda,
Bitmeyen bir yeni yıl şarkısısın.
Bazen,
Zemheri soğusun,
Gözlerimi sulandıran.
Bazen,
Temmuz sıcağısın,
Özlemiyle yakan.
Sana dair,
Ne gizler gizli içimde.
Bir sır gibi sakladığım.

Korucuk,
Benim hüzünlü yüklü köyüm.
İlk harfi,
İlk heceyi sende öğrendim,
İlk kez gönderine bayrak çektim,
Toprak damlı,
Taş duvarlı mektebim.
Ve ilk sevdayı sen de tattım.
Saçlarına çiçekli tokalar taktım.
Toroslar’a bıraktığım,
Taze gelinimsin.
Emeğimsin,
Kirmenimsin,
Geceler boyu eğirdiğim.
Ezgili Türküler söylediğim,
Müziğimsin yüreğime işleyen.

Korucuk,
Sen benim özümsün,
Köyümsün,
Yaban ellerde burnumda tüten,
Yüreğimi dağlayan közümsün.
Hiç sönmeyen.

Ah! Bir bilsen,
Bir bilebilsen,
Seni nasıl özlediğimi,
Ve seni nasıl sevdiğimi,
Bir bilebilsen…

Sami Gök
29.12.2013 / Ayvalık