Müslüman yürekler bilirim daha.
Kızdı mı Cehennem kesilir,
Sevdi mi Cennet!

Ruhumun dar sokaklarında kayboldum Eyşân
Kime çevirsem yüzümü sensizim.
Darağacında gerilmiş bir ölünün çığlıkları duyulur kalbimde
Kalbim ki kurur şehrin topraklarında.




Bilir misin?
Kaç gurbet tökezler içimde.
Kaç yara kapanmaz tenimde.
Tenim ki hasret kalmışken sana.

-Ellerinin çizgilerinde kaybolmaya başladım Eyşân-

||




Karanlığına yumsam gözlerimi
Perdeleri kapanır şehrin.
Ardından
Göz çukurlarıma değen yağmurlardan başlarım
Islanmaya. –çırılçıplak-




Ü ş ü y o r u m Eyşân
Ellerim yorgun düşüyor sabahlara.
Ayak diplerimde cinnet geçiren bir ayrılık
Sırtımda dünden kalma bir ceset taşıyorum.
Hani zulmü olmazdı sevdanın?




Eyşân
Dudaklarımda tövbeni bozarken
Kaç intihar olmuştun
Anlat T â n r ı y â.




||




Yıllardır
Kimsesiz bir gölgenin içinde kıvrandım.
Ne yana dönsem acı.
Oysa senden öğrenmiştim
Ayrılık boynunu bükermiş insanın.




Eyşân
Seve seve öğrendim.




||




Avuç içim terlerken dizlerimin üzerinde
Rutubetli duvarlara tövbelerimi kusuyorum.
Bir çığlık inliyor dişlerimin kuytu köşelerinde
D u y s u n l a r
İntiharı helâl sayanlar.
Zulmüne kapılıp gidiyorum.




Dillerin şéhâdét etmediği şehirlerde
K o r k u y o r u m.
Sensizlik hükmediyor içimin sokaklarına.
Daha çok korkuyorum.
İsimsiz bir şiirin sonundan başlıyorum
Adını anmaya
Adın ki
En çok helâldi adıma.




Eyşân
Ben seni
Memleketim kadar
Dinim kadar
Seviyorum.




||




Gece ihtiyar suretiyle yağarken yüzümün siluetiné
Seni kaybediyorum.
Yürüdüğüm dar sokakların
Şehrin ve sayılı duvarların arasında
Sen diye tökezliyorum.




Eyşân
Bırak yıkılsın duvarlar
B e n
Aşkın Kérbelâ boşluğunda geberip giderken
Görmüyor musun?