bir yerlerde kaybettiğimiz insanlık,
Uçuşan takvim yapraklarında kayboldu...
sevginin küflendiği dünyanın içinde ,
bir şeytan yatıyor boylu boyunca...
suskun bir kavmin kaybolduğu sokaklarda,
günahkar sözcükler yamaçtan atlayıp,
durmaksızın çoğaltır küflenen insanlığı
...


hiçliğin çöllerinde nasıl imha edilir, insansızlaşmış bir sürün susması
Gereği düşünüldü gecikmelerin sancısı, yankılanırken ruhuma
ruhum soluyor
sürüklendi kırılmış bir çiçek
Kaybettiğimiz kurak toprakları ferahlatan sevdaya dair bütün çiçekler
durmadan kanıyor
dağınık duran çaresizliğim,
alışamadım bir türlü, vahşice katledilen
gül fidan bakışlı sevdaya dair bütün çiçeklere...






böyle gidişlerime bakma, daha yakından çığlıklar attım
adresi belirsiz yerlere sallanır durur ihanetler
belkide gereksiz yere tükendi, içimdeki çocuksu gözler
bu benim şaşkınlığımın yüzünden, yeryüzü ağır basıyor bedenime
ve annemin özgürlük çiçek bahçesinde çiçekler üşüyor...
insanlık üşüyor...