Lal bir şehir gecesindeyim
Zaman suskun
Evren sağır
Ve ben soğuğum

Döndüm sırtımı rıhtıma
Nazlı rüzgarları his etmiyorum
Yakamoz düşmüyor geceye
Işıkların altında karanlık ölü bir ceset gibi
Deniz boş yatıyor öylece
Dilimde küfürler
Şuursuzca savuruyorum
Koca bir geçmişin ardında

Koca geçmiş ve bu şehir sen kokuyorsun
Kaldırımlar sen
Rıhtım sen
Kıyı sen
Yosunlar sen gibi sarmış yüreğimin küzeyine
Yüreğim artık
Isınmıyor bedenime

Bana soğuk yüreğim
Mazinin zaman tünelinde geziniyorum divane,divane
Gözlerimde ağlamamanın kızarıklığı
Yokluğunu avutuyorum
Şımarık sözlerle kendi içimde

Kanmıyor gönlüm artık yokluğuna
Kanmıyor süslü sevgi cümlelerine
Kanmıyor anlattığım güvercin masalına
Bütün güvercinler uçmadan ölüyor artık kalbimde
Bir tek gelişene kanmış sanki

Senden kalan bir divaneyim işte
Bu divane halime
Dönüp gelsen ne çare
Lal bir şehir gecesine gömdüm seni
Sağır evrenin soğuk kuzeyine
İstersen dön gel

Gel gör
Yazı yazdım denize
Kolaysa bul sil işte
Sen beni yaktın gittin
Artık dönmek için
Gece
Güneş’in doğmasını bekle

M.kılıçel