Attım içime yılların yorgunluğunu
Bu toprakları terk etmek düşüncesi geçti içimden
An/kara’nın öyküsünü yazacağım dedim
Ölümsüzleşti kabuk bağlamayan yara/m...

Koca bir kaya yuvarlanır yaralı zamanın uykusunun içinde
Yüreğimin bir köşesinde parazitli yalnızlığın renksizliği,
Korkuyorum bedenimde yuva yapan acılardan
Kendi gölgem Jeolojik sarsıntılar içinde.

An’karanın gölgesinden a’kan acı
Ve bu koca şehir barış için a/kan gözyaşlarıdır...

Kocaman bir yalan yuvarlana yuvarlana giriyor hayatın içine
Sevgi diyoruz
Aşk diyoruz
İnsan olalım diyoruz
Ama gittikçe sancılı gidiyoruz
Çocuksu güzelliklere...


Başka öyküler okudum yaşamı seviyordu...
Şimdi bakışlarımda kayıp bir öykü
Kara üzüm taneleri gibi dağıldı özgürlük
İş işten geçmiş değildir
Barışa, özgürlüğe düğüm üstüne düğüm atılsa da
Kuralları belli bir oyun oynansa da
Kardeşlik, barış, özgürlük sonsuzluktur...