beni mi sayıklıyordur kuytuda mor bir çiçek
sanmıyorum öylesine hissettim düşlendiğimi

..


çürük yalnızlık kokuyor havanın nefesi
duvarlar kirli yeşil yüzüyle dönük geceye

sahipsiz şiirler
sabahçı şairin kağıdında uyuklarken ağır sıtmalı
kederler boyanmış paragraf başı bir kadın geçiyor
buruşturulup atılan müsveddenin yarı dramından

çayın demine karışmış iki şekerli aşk
tütünün griye dolanmış yolunda eriyor ansızın

ve tahta bir masada ertelenmiş mektuplar
ağızları açık okunmamış harfleriyle ölü

gözümün penceresine damlayan fotoğraflar
kaburgalarımın arasına sıkışmış aşkın nüshası

boyumu çoktan aşmış özlem uzağı ihtimaller
kesişme bu, bileklerimdeki kırmızı intiharla

kabuk değiştiren zaman sayacında bir çingene
lehçesine doldurduğu küfürlerle geldi aklıma

rehin duygular yırtılırken düşlerin sesinde
sövdüğü bütün çaresizliğimi birdenbire astım
kirpiklerimin balkonundaki eylül ağaçlarına

duyuyor musun
çözülemedim düğümlenmiş bir öykünün anlatımıyla
hangi kaldırım taşına denk gelse bastığım cümleler
dolanıyor ayaklarıma karmakarışık sözcük dinamitleri

okuduğun kitapta altını çizdiğin manalı yer değilim
üstüm başım yön işaretleriyle dolu ve siyahım

aslında
mevsimin restorasyonuyla ruhumu yenileyecektim
sakallarımdan düşünce yine inançsız bir dua
Tanrı’nın yalancı kızı eskiye sığındım

anlıyor musun
denizatları koşsa denizin patikasında
hiç aldırış etmeden
çıplak hayallerle atlarım sulara

derdim dertlerime zaman ayıramamak

deliler bayramı kutladığım kabile zamanda
kutsanmış külleriyle bir yangını
göğsümün kırsalında büyütmekti istediğim
ıslak közün alıntısı kaldı bana

dahası
sen vedası yitik bir merhabasın elimin ülkesinde
salladığım kentlerimde düş kırıklarını topluyorsun

bunca soyut resimler içinde cümle düşüğü bir sevda bu
öyle sadeliğin zarif acıtasyonundan uzak işte

kentin bedbaht irkilmesi bendeki yokluğunun uyanışı
say ki bütün rakamlar öldürülmüş, harfler kayıp
tarifsiz bir suskunlukla düşmüşüz bu şiirin rahminden

..

biter mi usul başlamış hikayesiyle kavruk sevdalar..bitmez.!