çiçekler arı kelebek için mi açar
rengarenk yapraklarını
doğanın bütünlüğünü sağlar dere
kaç canlıya yuva deniz
kaç canlı mekan tutar üstünde
yaşamaktan gülmektir hepsinin istediği
insan değildir tek sahibi


insan değildir tek sahibi
keyfince oynatsın taşı yerinden
denize yığsın pisliği
derelerin özgür akmasını engellesin
yolunu çevirsin nehrin
köprüleri devirsin


bir adamın keyfi için ölsün mü onca insan
düz ovada yolunu şaşırırken halk
o dağdan bayırdan aşırsın teknesini
ev ağaç tanımasın
yaksın ocağını
hem de cennetin ortasına
bakınsın aç çocuklar
kolları var iken kolsuz
dönsünler dolansınlar
kaç kez inip çıktıkları yokuşda


bakınsın mı umudu yıkılmış insan
yakılan orman
kül olan dağ
dört bir koldan çeviren düşman karşısında


bir gün açar elinden umudun çiçekleri
bir pankart da işe yarar kim bilir
"özgür akmalı dereler"
bulmalı yolunu su


sevgisi aşınmış
yüreği dağlanmış dağlar
bırakmamalı elinden
sıkı tutunduğu direği
yankı bulan sesi


vere vere kalmadı artık
iler tutar bir şey
ne doğada
ne insanda
umuda sarılmaktan başka



31. 08 2015 / Nazik Gülünay