Her sabahı bekleyip uyandım şu dünyada,
Lakin görünmeyecek acıları çektim bedenimin her zerresinde
Kaybedilen umutların her yanımı bir mısra tınısı gibi
Ya da büyük ama bedensiz nedenlerin soyutlarındaki buz gibi
Belki de kendimin sesiydi bunca gürültü
Herkes ne kadarda mutlu
Ya da mutlu olmayı biliyorlar
Her şeyden önce onlar mutlu hissediyor
Bilmiyorlar ki yerin dibine girmiş birinde ne var
Bihaberler hayatın örtüsünden
Ama onlar mutlu hissediyor
Anlamıyorlar mısraların çığlıklarını
Düşünemiyorlar geminin nerede duracağını
Ama onlar mutlu hissediyor
Birisi onları izliyor ya
Onlar farkında bile olamıyor
Sebeplerin nedensizlikler içindeki anlamını bilmiyorlar
Ama onlar mutlu hissediyor
Sonsuza açılmış nefesler mi sanıyorlar
Ya da kendilerini mi sonsuz
Belki de her şeyi
Ama onlar mutlu hissediyor
Bir okyanusun içindeki kuru kumdan ne farkım var
Ya da ölmesi gereken birinden
Belki de bir hiçimdir ya
Kimsenin görmediği
Ama herkesi gören biri
Peki hislerimin dili ne söylüyor
Ya da ne istiyor zerrelerimin makamı
Ne ışık var yolumda ne de biri
Sadece karanlığın dostluğu var
Onun yanındayım hep ardımdakilere bakmazısın
Lakin mutlu muyum peki şu zamanda
Ya da ne hissediyor benim bedenim
Tek bir kelime var benim alnımda
Lakin mutsuz hissettiren
Yalnızlık, yalnızlık ve yine yalnızlık

SELÇUK İLHAN AYDI
SUSKUN SESLER