0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1324
Okunma
Adını duyduğum her an
Nefes aldığını bildiğim zaman
Gittiğini hatırladığım her akşam
Gözlerimden pisliğin simgesi siyahlık akar
Sen bunları gözyaşı sandın lakin bak bana şimdi
Kükreyen çenem nefretin doruklarında
Artık bitmeyecek bir fırtınanın tam ortasında
Sesleri sessizliğimle bitiren ben
Yazdığı her satırda dağları kaldıran bu kalem
Okunduğunda hissettiren şu kelimeler
Senin hayalinin varamayacağı ebedi ezel
Tam karşında ete kemiğe bürünmüş
Elini uzatıyor sana saf kara
Tut ki nefretin kıdemini derinliklerinde bil
Tut ki ölmek ne çare yaşamak bin bir çile
İşte sana budur kapalı köpek soyunun son edebi !!!
