Kaç gece ağladım gözlerim yuvalarından çıkacakmışçasına.
Kaç kadeh bitirdim yokluğunda.
Sayfalar dolusu seni yazarken kağıtlara ne savaşlar verdim uğruna.
Biliyorum bunların bir önemi yok senin için.
Aslında Bilmemen daha hayırlı benim için.
O cesur, o yürekli kadının ardından böyle kar boran olmuş halimi görmemen daha hayırlı.
Hatırlar mısın bilmem sırf ellerini tutabilmek için çırpınışlarımı?
Gözlerine daha yakından bakabilmek için verdiğim o mücadeleyi.
Kokun yastığımda kaldı şimdi sadece.
Seslenişlerin var hâlâ kulaklarımda.
Dokunuşların dudaklarımda.
Bir de geri de bıraktığın bu zavallı kalbim.
Bu seni zerre ilgilendirmiyor biliyorum.
Sinsice gideceğini planladığında bunların farkındaydın zaten.
Utanmadın dilinden düşen aşk sözcüklerinden.
Belki de böylesini yakıştırdın kendine.
Geri de bir mektupla korkakça çekip gitmeyi.
Sorunlarımızı konuşmaya cesaretin yoktu işte.
Hatalı olan hep sen çıkacaktın. Bunun farkındaydın, biliyordun.
Kırık bir kalbin ahı çabuk tutarmış sevgili.
Dilerim yarana merhem bulamayasın.
Dilerim Yaradana Sığınacak yüzün olmasın.

1can