“Her zaman sığınılacak doğal liman vardır denizin bir köşesinde.” hOça

Güneşin dışında gri öfke,
Rüzgar uçtu, art arda dalga artışında kotra
Ölümü kabul hayatı ret doldurur yelken,
Dün ki mavilikte kayboldu dingin vücudumu okşayan dalga…
Geceye düşen kâbus seslerine sürüklenişim,
Kayıp savaşın öfkeli homurtusuydu dalgaların güverteye savurduğu damlalar,
Dümen kaslarıma saldırıyor, aklım emirde direnmede,
Deniz kötü taraflarını devleştirdi iyi masallara inat.
İçime çöken dipsiz girdapta nefessiz kalışlarıma çekiliyorum.
Martı çığlıklarına sessizliğimi gömdüm korkularımda kollarım,
Saçlarımı kamçılıyor kan ıslak büyücü sözleri,
Uzakta hayaline dokunduğum ölü deniz fenerim.

Umut;
Biliyorum gök her zaman fırtına üretmez
Ve dingin sular, pupa yelken hep ardımda değil, ulaşacağım
Günü yine yakalamalıyım sınırsız ve mutlu bakım odalarında.

Direndim;
Yorgun atların çektiği savaş arabalarına yükledim öfkeyi
Bütün azgın dalgaları topladım, attım altın şafağa.
İnsanım ya; daha neler yaptım aklımın kıvrımlarında…

Bin kadırga gücüyle karanlığı delen kotram
Artık salınıyor yüzlerce yılda koruduklarıyla yaşayan koyda,
Hamsiroz da…
hOça 2015