Ne zaman çoğulu yansıttım ki…
Ne zaman ki sığ bildim gölgeleri
Kapandım ve kapadım kapıları içre.
Yalıtılmışlığımın telaffuzu olmadı asla
Ne tezahürü şu yordanası kimliğimin
Ne sıra dışılığı yol bildiğim imgelerin.
Kana kana içtim hayatı
Damarlarımda akan mürekkebin rengi idi aslolan
Yoksa ne bir sıfata denk düştüm
Ne bir özne oldum
Bağımsızlığında duyguların ve duyumların.

Ayracım ya da yandaşım
Sözlerim hatta gözyaşlarım
Kırılgan bir ruhun perde arkası zaman zaman
Ve kimliklerin sırlı yalnızlığı kadar mubahtı oysa
İçinde devindiğim devran.
Dilimde kalan o kekremsi tat,
İç içe geçmiş sayısız hatırat
Neye delaletti kim bilir
Ya da neyin kefareti idi de ödediğim
Bir kez çıkmıştım o isimsiz yola.

Sırnaşık bir yalnızlığın
O sefil yadsımazlığının göreceli
Sıradanlığında
Taptığım tek varlık
Dünya ile aramdaki tek bağ.
Görmezden gelsem de
Görünmez olduğum ne çok boyut,
İstifli karmaşasında
Ölümler adam boyu.
Koruk yetiler henüz ermeden hidayete
Son bilsem de gelemediğim o izafi nihayete.

Kem gözlerin delen bakışları
Yığılı onca safsatanın kurgulu yanılgısı.
Matem bürüdü üstümü başımı
Mabet bildiğim gönlün arka odası.
Ne tek tahakküm ne tezahürü varlığımın,
Ne de tek bir edim benden arda kalan
Hele ki bitmek bilmez suskunluğum
Olmasa da dilimde tek bir sitem.

Bir yanılgı belki bir yenilgi,
Belki de varlık yokluğa zimmetli
Söz geçiremediğim kalbin
Elde kalan son gücü.

Sınırların sınırsız boşluğunda
Nöbet tutan imgelerin
O yalın tezahürünün yaydığı
Ve yalıtıldığı tahakküm yüklü bir yolculuk
Bertaraf etmişken kini, öfkeyi.

Yalnız kılınmış öbek öbek insan
Muzdarip olsa da
Tek şikâyet dahi yok dilinde.
Aşkın devinimi kadar ikilem yüklü
İken insanoğlu ve yaşadığı
Soğuk iklimlerin kuytusunda
Tanrı bildiği ilahi gücü.
Kıble olmalı oysa yönü
Elleriyle yoklarken evreni
Can bulduğu yeni günün kıyısında
Yaşarken ve yaşatırken sevgiyi.
Aşkın meylettiği,
Sonun hiçlendirildiği
Dertlerin bilendiği
Duyguların dillendiği
Bir ömür olmalı oysa
Tüm varsayımların ötesinde.