Olası varlığının izdüşümünde saklı
İken çokça söylem
Kaç adım uzağındaysam
Meylerim derinden gizli gizli
Belki de sebepsiz gidişine.
Anın dökümü dünden miras
Büklüm büklüm nameler
Süzülür kulaktan kulağa.

Körelmiş benliklerin
Karartılarında saklı hacizli imgeler
Çıkmadı yeni güne
Tümlense de ömür dediğin
Niyazın devinimi değil mi
Yol bildiğim.

Ömrün durağanlığında hayat bulan
İmgeler tek teselli, kalemin niyazı
Uzanmışken arş-ı alaya da
Hüküm bildiğim gecelerin koyultan çeperi
Göğsümün tek siperi.

Mademki kanıksamışım bir kez sağır gölgeleri
Görmekten imtina etsem de
Eşlik ederken o sürrealist devinim.
Yarılamak ise döngüyü
Belki de kalan son çeyreği,
Ermek hidayete ise tek dileği gönlün
Sıkışıp kalmak arasına zamanın
Var olan mı yoksa yegane emel mi
İçine sığdıramadığım onca hayali.

Emsalsiz, bedelsiz belki sırasız
Kifayetsiz addet istersen,
İstersen süklüm püklüm
Acziyetimin sıradanlığı kadar mubah oysa
İçinde devindiğim sayısız ikilem.

Varlığın tınısındaki o ahenk,
Yokluğun gölgesindeki hakkaniyet
Rayici belki de insan kalabilmenin
Varsın yalnızlık olsun kaderim.