Beynim duman altında kalpte yanık sızısı
Yadıma köyüm düştü hasretimi közledim
Sahilleri kendine yurt tutarken bazısı
Ben köyümün dağını taşlarını özledim

Kulağımda bir seda sanki vuslat çağrısı
Evladını özleyen bir babanın ağrısı
Buralarda dört mevsim bahar olsa doğrusu
Ben köyümün zemheri kışlarını özledim

Yanık bir türkü duysam başlar bende sağanak
Çünkü efkara gebe gönül denen yığınak
Bir liman istiyorum umuda bir sığınak
Ben köyümün o müşfik döşlerini özledim

Bu kentte her sokağın başını tutmuş riya
Gün geceden zifiri tecrit edilmiş ziya
Burada hayaller dul, karayla evli rüya
Ben köyümün yemyeşil düşlerini özledim

Harcadığım yılların üstü kalsın kasaya
Katlanmak zor oluyor gurbet adlı tasaya
Üç öğün kurulsam da mükellef bir masaya
Ben köyümün o yavan aşlarını özledim

Ruhum yalnızlaştıkca kalabalık içinde
Bir kaçış arıyorum ölülerin göçünde
Benki üç cümle kursam köyüm geçer üçünde
Ben köyümün mezarlık kuşlarını özledim
Ben köyümün dağını taşlarını özledim

Mutlu Aydurmuş