4
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
987
Okunma
sen, sık sık köşe değiştirirken sokakta
bir sonbahar yaprağı dolduruyor yokluğunu,
sen, çekip giderken boşluğa,
bir sonbahar yaprağı dalından düşüyor.
ilk rüzgar yalarken tenimi
sesin kulağıma doluyor.
bir notası eksik ritüelin son paragraf boşluğundasın sen
yağarken kar, aldırmadan örtüyor seni
altta kalıyorsun, kayboluyorsun...
çamur bulaşıyor ayaklarıma,
dolanıyor sevdiğin şiiri, şairin
"sen giderken ben" diye başlayan,
takılıp düşüyorum ve kirliliğimi lodos yıkıyor.
sen, varken camımda patlıyor en deli fırtınalar
ve bir son bahar yaprağı mührü oluyor gidişinin
hülyalarım kana bulanırken
en yalın hatıraların eşliğinde çalınıyor
ölüm marşın
ve sen,
hala aklımdasın sevgili...
k.z.
Cevap Yaz