bir döneme mühür olmuş kan ve o akışı sağlayan tüm haramilere inat ruhunun kuytu bir yerlerinde hala isyan barındıran bir çok yürekli insana, yüreğinde enginleri taşıran patlamaları yaşayan tüm yorgun savaşçılara atfen....



örtemiyor üzerini
sonbahardan kaçan sürgün yapraklar
başaramıyorlar saklamayı
firari suçluluğunu.

sen giderken bu kentten
soğuk demir raylar üzerinde eriyen
buzdan vagonlara binipte,
gözlerim buğulu bir sitem havzası

kaçmak!
belki de en kolay yolu kandırılmanın
ardına mat yaşanmışlıkları yükleyip
zamanın ücra köşesine sinmek...

bir sürgün diyecekler ardından
korkaklığını dolayan diller
içinde ket vurulmaz isyanı görmeyi istemeyecekler
isteyemeyecekler, bir mermi çekirdeğinin kestiği ruhunla karşılaşmayı.

uzak diyarlar ev sahibi olacak
firari ömrünün
konuksever olmayacak belki ama, saklayacak bütünüyle
enginlere sığmaz isyanını yorgun savaşçı...


kayra zoran