Bazı anlar vardır.
Böyle gözünüzün bin yıl sonrasını dalıp,
Şu anın resmine takılması gibi.
Sanki giden birini aniden görüp
Yaşlarla yüzüne dokunmanız gibi.
Tuhaf bir his bu.
Sevdiğiniz kişiyi saatlerdir görmüyorsunuzdur.
O zaman dilimi arasında bir an onsuz günleri düşünüyorsunuz.
Acı bir tat kalıyor boğazınızda.
Sonra bir anda sokaklara çeviriyorsunuz başınızı
O gelsin diye umutlar birikiyor içinizde.
Aniden sokağın başında beliriyor adımları.
Ayak izini bile tanıyor ruhunuz.
Tepki veriyor bir anda.
Kapıya yaklaşıyor bedeni.
Sizin gözleriniz doluyor bir anda.
Elleri dokunuyor kapının koluna.
Bir sıcaklık kaplıyor sizi.
Sonra yıllardır gizliden gizliye büyüttüğünüz sevgi,
Bin kat daha taşıyor dudaklarınızdan.
"Yine gelsen çocuk ayaklarınla bana
Yine böyle saç telinden düşerim yanaklarına.
Gözlerinden kalbine.
Yine bir sokak lambasından tanırım seni.
Yine alsam baştan hayatımı.
Bir dörtte bir daha yaşarım bu paslı duvarlar arasında.
Çünkü çocuk ayaklarından bildim seni.
Bir tek ayakkabılarının şeklinden.
Yine gelsen yine severim.
Hep severim.