Hicbir sey kırılmış bir kalp kadar yormaz insanı..
Nefesin daralır,uykuların kaçar.hatta gecelerin sabahlara ,sabahların mutsuz saatlere bölünùr.
Parçalanmış bir şehri her an bastan yasamak olur yaptıkların.
Belki dövseler seni
Belki yerlere çaksalar
Belki süründurseler
Bu kadar ağır gelmez..
Beden acısıdır geçer..
Ama kalbime çare bulamıyorum.
Seni affetmek kaç asır sürer?
Bir kandil gecesi
Uzun minareli camiler arasından yazıyorum sana;
Beni yıkman daha kaç parçamı linç eder?
Susmalarımı bir bıçak gibi anlarken sen;
Ben bu sessiz dualarla
Kaç kez el açarım semaya?
Sen üzerine kapandığım secdem ol hadi.
Ben hiç başımı kaldırmadan yıllarca yaşarım orada.
Artık tükendi hislerim
Tükendim...
Belki de bir daha çıkamam sabaha..
Eğer bir gün ruhumu verirsem istanbul sokaklarında:
Susmalarımın resmini çizin mezar taşıma..
Belki vicdanı varsa
Bir dua da o eder ardımda....