I
Kim bilir ne çığlıklar gizlidir
Amed’in zindanlarında
Duvarlar… bir dile gelse duvarlar
Yer matem tutardı,
gök ağlardı…
Utanırdı suskunluğundan
Asırlık surlar
Ve unutmadık biz
Bedenimizden dökülen
Salkım salkım acıları
Direndik yüreğimizle
Direndik kalemimizle,
Zulmün karşısında
Zamanı hiçe sayarak

Sessiz çığlıklar gizliydi
Acıdan nasırlaşan gözlerimizde,
Yüreğimiz bir barut fıçısı,
Patlamaya hazır bir bombaydı.
Gözlerimizden düşen her yaş,
Islanırdı maviye çalan düşlerimiz
Sağır ve dilsiz gecelerde…

II

Biz unutmadık
O zemheri gecelerinde
Yudumladığımız zulüm çayını
Az tutmadık yalın ellerle
Buz tutmuş parmaklıkları
Türkülerle ısıttık yüreğimizi
Çığlıkların buz kestiği gecede
Gözlerimiz öfkeli ve buğuluydu
Sevda çiçeğine bakarken
Hiç ağlamadık
Ve hiç boyun eğmedik namerde
Halden bilmeze

II

Ne sorgulardan geçtik
Zifiri karanlıklarda
Ama ne tarihler yazdık
Kanlı zindanlarda
Bedenimizi ateşe vererek
Unutmadık
Alevlerimizle parlayan geceleri
Bir isyan çığlığıydı haykırışlarımız
Kan kokarken zindanlar
Biz tohumlar ekiyorduk
Yurdumun asil topraklarına
Yüreğimizi ortaya koyarak
Unutmadık direnmeyi
Unutturmadık…

10.01.2014