aynı garlardan havalanan trenler
hep farklı yerlere döktüler vagonları

bu bir kuş duyurusudur

kanatlanmış bütün insanlar
ayrı istikamettedir

...


kentin arka balkonuna sarkan yağmurdu ıslak hüzün
ve dağınık gürültülerle uyandı yalnızlık

çingeneler
alınlarında kelebek mezarları
kirlenmiş mutluluklar topladılar

dört tarafı betonla çevrili anılar
tavan arasına kaldırılmış çocuklukları
ve mahsendeki yıllanmış düşleri sakladılar

valizinden acı taşan bir kadındır kimliksizlik
cebinde taşıdığı kapısı açık mektuplara
tanrı şahittir

ve aşk yarıya indirildi

radyoda frekansı intihar şarkılar çalarken
soykırım şiirler yazıldı

altı üstü kör kütük sarhoştu özlemler

sonra
sinema önünde üşüyen
boyacı çocuğa kaldı eflatun düşler

bütünüyle bir cumartesi hiçliğiydi vakit
ve rehinci dükkanında unutulmuştu
birgün mutlaka diye bırakılan

ardı gece laciverti bir sus filmiydi
çingeneler alınlarında kelebek mezarları
derme çatma ülkelerine gittiler

...

uykudaydı şarapnele yuvarlanmış kısa öyküler