hangi haritaya düşer şimdi suretin

...


susardım
yağmur ağaçları düştüğü zaman gözlerinden
çekilirdim
ağır yenilgili bir savaşın gerisine

hep kuşlar özlerdim saçlarından havalanan
göçleriyle değil
sürgünleriyle bir sabah erken

sonra
düşerdim yalın ayak kentin sırtından
omuzlarımda kokunu sardığım bahar
çocuk gezginlerin
gülüşlerinden kiralardım

çıplaktı çoğu kez geceleri gökyüzü
denize değen teninde arardım seni

lacivert atlar koşardı suların alnında
paslı şiirler çekerdim gemilerin karnından

avuçlarımda tuzlu bir temmuz akşamıydı terin
karışırdı kenger kokusuna ve tütün ağrılı

okuduğum kitapların
dramatik elleriyle tutardım ellerini

ki
ellerin dağ ateşi
ellerin kar suyu
birdenbire
aniden
hesapsız tutardım ellerini

ölürdü hikayesi sayfaların
geriye
ellerinde ellerimin uykusu kalırdı

baştan aşağı yalnızlıktı duvarlar
çatlağına sığınmış sesin vardı

açılıp kapanırdı kapı, pencere, dolap
gıcırtıları ayaklarına ahşaptan çığlıktı

kafamı kırarcasına rezildim
sendim, sendeydim, sensizdim

ve rayları olmayan bu şehrin
istasyonsuz damlarından gönderdim sana
vagonları güvercin notları dolu trenleri

şimdi
camın buğusuna ne zaman dokunsa dudaklarım
ıslak yanağından
geçen kayıklara biniyor öpmelerim

aralıklı olarak
sokağa yağan insan gölgelerine
saçlarından ördüğüm akşam üstüyle iniyorum

ve kepenkleri inmiş günün ertesine
rutubeti bol geceyle düşüyorum

cebimden çıkardığım gülüşünü
çingene arabasındaki bebeğe verdim

camekanlar kirli
kaldırımlar kirli
gürültü kirli
kirli insan
hep birden kirli

ve kirleniyorum bende

bir cıgara ucu kül dağınığı
boylu boyunca bulanık hasret kuşatması

belkide çoğukez
yada
daima olasıdır sana
toz, toprak sevdalanmak

artık
saklanmayacak kadar kirlenmiş dünyanın
temiz kalmış bir kelimesiyle arınırız bizde

aşk..!


...

yalnızlıklar büyüttük
orta halli bir sevda ile..