dünyanın en pamuk, en çileli anneanne’sine..


En çok sevdikleriniz kanatır sizi
Kıyamadıklarınız, gece üstünü örttükleriniz
Kanırtarak kanatır!
Uğruna nefes almaktan vazgeçtikleriniz.

En yardıma muhtaç anınızda el oğlu el olur, en sevdiğiniz
Küfreder gibi konuşurlar konuşunca
Diken olur batarlar sarılınca
Işığını yitirmiş bir deniz feneri olursunuz, onların nazarında.

Siz onlara koştukça, onlar size çelme takar
Haline haldaş, yoluna yoldaş olduklarınız
Yıkılmaz sandığınız her şeyi, bir nefeste yıkar

En sevdiğiniz vurur en zayıf yerinizden, kalbinizden…
Gecenin neminden, zemherinin ayazından
Kuşun kanadından koruduklarınız
Korumaz sizi sizin gibi
Düşmemek için el uzattığınız, ilk o iter uçurumdan sizi!

Namlular size doğrulur, avcı iken av olursunuz bu sürekte
Bir acı yumagı gibi göçüp gidersiniz, bu dünyadan
İki gözü iki çeşme, ziyaretinize koşarlar!
Belkide başucunuza dikilir bir türbe
İşte o an dilenen bütün özürler ve af dilekleri...
Adeta dönüşür bir küfre!