Kağıtlar şehrinde azılı bir sözcük
Sıkıcı bir romanın sararmış b.önsözünden kaçmış
Kaç paragraftır onu arıyorum
Bütün şiirlerimde aynı ilan :
“aranıyor, o incecik masalları kırmadan.”
Bulamadığım her an
Biraz daha kırışıyorum sayfamın köşesinde
Sanki beni buruşturup atacaklarmış gibi
Sanki tam ortamdan yırtacaklarmış gibi
Biliyorum eskimiş virgülümü aştı çoktan
Çaresiz noktama ulaşmak üzere birazdan

Ve dört mevsim de biterse içimde
Hangi mevsim buğulanacak deliliğimde
Ne fayda devasa şiirler ülkesinin kralı olsam
Ne fayda emirler yağdırsam düşlerime
Ne fayda biat etse tüm şiirler bana
Dibine ıslık çalabileceğim bir kuyum bile olmadıktan sonra


Göğüme a grubu bakir pozitif bulut aranıyor
Gelen sadece yağmayı yeni öğrenen toy bir bulut oluyor
Çok da kibar :
“ıslatmasam olur mu” diyor
Islanmazsak nasıl anlayacağız bulut olduğunu
Ki burada
Sırtında Hayati önem taşıyan yağmurlardan bahsediyoruz
Ki tam burada
Bil ki ağzımdan hiç haram sevda geçmemiştir

İştahla gözlerime sinen bir müzik
Çatallla bıçakla yiyeceksin bu sadakatli müziği
Hiçbir çıkar gözetmeden yüreğime nöbetçilik yapan bu müziği
Yine de
Kimse bu olgunlaşmamış huzuruma koşulsuz iade garantisi vermiyor

İşte o cümlelerim şimdi büyüdü gürbüz birer sancı oldular
Asi bir duygu oldular
Vaktinde bile girip çıkmıyorlar şiirlere
Umarsızca gönül eğlendiriyorlar gözyaşlarımla
Sanki ben onları dokuz ay alnımda taşımamışım gibi

Ve eğer sonbaharım kangren olduysa
Ve bahar kısmını kesmek zorundaysa ehil takvimler
sadece son sözcüğü kaldıysa cancağızım bahardan
Ve pişkin pişkin söylüyorlarsa :
“korkmayın daha yıllarca yetecek hüzün rezervimiz var kökümüzde”
işte o zaman farzdır o y.azılı sözcüğü
sözün bittiği yerde enselemem

Kağıtlar şehrinde azılı bir sözcük
Sıkıcı bir romanın sararmış b.önsözünden kaçmış
Gittikçe incelirken masumiyetim
İşte ben bu uğultuların elebaşı o sözcüğü arıyorum
O sözlükler yataklık etse de ona…



Oktay Coşar