1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1263
Okunma
Uğruna biriktirdiğim mektuplarımı bir bir yakıyorum.
Düşe kalka gittiğim yollarıma pusulanmış küfürlerin,
Kulak ardı ettiğim düşkünlüğümü de öğrenmişsin.
Çalıntı hayaller de büyüttüğüm sen sırlarımı,
Kaf dağından da uzağa örgütlemişsin..
Kimse yok bu kasavet yüklü iklimde benden başka.
İntihar şiirlerimden bileklerime düşmüş habersizim,
Benim ağlamaya mecalim yok senin dizlerinin bana kırılmaya.
Gözyaşlarımı bağlayıp bir sustalının tırnağına,
Nereden bileceksin teneşirlerine uzanıyorum..
Öldürdüğünü uğurlaya bilirsin artık..!
Kırık çıkık kalbimin en orta yerinde senli maviliklerim var,
Götür kendi el çırpmalarında yok et onları.
İsmail Yılmaz
5.0
100% (5)
Cevap Yaz