İndi yüreğimin perdesi
Son feri de söndü gözlerimin
Son yolcusu kalkıyor umut treninin
Sonsuzluk uykusuna yattı
derinlerde bir yerlerde güzellikleri içimin

Uykularım hala kayıp
Artık iyisini de istemiyorum mutluluğun
Arayışlarım
Bulamayışlarım
Aydınlık isterken
Karanlıklara düşmekten yoruldum

Sisli
Kasvetli yaşamım
Yaşama sevincini de bıraktım
büyüdüğümü sandığım şehirde
Saklambaç oynarken unuttum sanırım
Çocuklugumu bir yerlerde
Öyle ki içimde bile bulamıyorum artık

Küstüm de biraz
Aynalar kesiyorken yirmili yaşlarımi
elli sulietinde

Kırgınlık
İşte bir tek o yok
Kırdıkları parcalarda bıraktım gözyaşlarımla
Toplamaya yetmedi gücüm
Toplayamadım

Son perdesini oynuyorum hayatın
Sonsuz uykulara dalan bütün güzel duygularım adına
Alkışlar acılarıma gelsin
Çünkü
Ben bundan sonra bir tek boyun büken
Acılarıma eğilirim. ..