Avuçlarına düşen bir gözle durdu bir ağacın kalbinde
kırmızı bir ay egildi öptü gözlerini


Ah oradaydı Hazirana bir kala ilk öpüşü yer kürenin
alnında direnmenin şafak ateşi...


Sonra kuşatılan bir kentin kötü çocukları
yıkarken tanrıların abzürt masallarrını

lan ne çok kitap indi ışığın farzına


Derken kanla abtest alıp yezid adına
emri cürüm ile
ölümün soytarı kıblesinde
tekmil durdular



Ruhları beş pazarda beş kuruş etemeyen vahdet’i rucu
aklı mağara adamı sureti ifşa ile
bilindik sıtmalarıyla titrek
korkunun enkazında ayakları
toprak rengi öldüler her gece



Sonra güneşin açık alınlı yiğitleri
Birer birer uyanan devlerin yüregiyle
ellerinde gümüş çiçekler
ağızlarının kıyısnda yoksul kentlerle
Karanlığın yarı çapını böldüler milyon parçaya

Hala orada’ o ağaçlar ve çocuklar....




C/C

...
31’ Mayıs/ Köln