Hep uclarına yıldız takılı kirpiklerin gelir aklıma
bir de külü eşeleyen rüzgarın şarkısı
gamzelerine saklandığım da ürperen
senin beyaz ellerindeki gölge zambakların
ve hiç uslanmayan kırmızı asi
dudaklarındaki apansız ilhakların


Nedenini bilmediğim bir şiir gibisin
F sentez yapmayan botanik
gözlerine takılan bulutlar
sonsuz bir uçurum düş’mesi
adını yazsam intihar


Zamanın öldüremediği
ilk şeysin sen
Uzak çok uzak bir şerh’sin
itirazsın tüm ezberlere
okunmuş bir avuç içi gibisin
herhangi bir kalbi öldürmeye..


Senin bir gülümsemen vardı
ardından koşan kuşatılmış bir şehrin rüzgarı
yürüdüğünde ıhlamur ağacı gibi dal budak
peşinde ağlayan kuş kolonisi vardı


Bana iki kelime sakla kendinden
öldükten sonra açılacak bir kitap gibi
anlamını getireyim sana
ağlamanı bir ıhlamur ağacı gibi


Bitimi yoktur varoluşların
gününü tamamlayan her kelebek -
bir kanat bulur kendine
dünyadaki tüm çiçeklere benzesen de
Krizantem olsun adın bundan böyle


Bir anın sonsuzluğunda
her mevsim hatırla
tek ölümsüz yanısın
zaman aşımına uğramamış bir aşkın..




CÇ