dün gece bir mektup yazdım sana
ben daha sana gelmeden
dokunayım istedim
tıpkı gözlerinin karası gibi
kenarını’da yaktım
hani beni sakladığın yerden
yani sayfaların sol yerinden
ayrılıkta sevda çekmek
zor geliyormuş insana
gerçi sende anlıyorsun ya

kusura bakma
içine hasretinden başka bir şey
koyamadım
haa unutmadan biraz’da
kelimelerin arasına serpiştirdiğim
kokum var
gözlerinin sağanaklarında
beni her soluyuşunda
belki biraz derman olurum
yollara her dalışında
taze bir günün sabahında

birazdan bir şehir uyanacak
senden benden
merhabalarımızdan habersiz
bu hasreti ve tanımasınlar diye bizi
bilerek gecenin en sessizliğini beklemiştim
her satırbaşı aklımda oluşunda
yavaş yavaş
sokak lambaları bir bir sönüyor içimde
bu satırları okuduğunda
dudaklarında ilk hatırlanan ben olmak için
kelimeler nasılda çıldırıyor
hadi yaz yazacağını da diyor
bir an önce götürelim seni
o adını çok özleyen dudaklara
ve evlerinizin penceresinden aynı anda
güneşin doğuşuna ilk siz dokunun
acelemiz var daha der gibiler sanki


parmakları kalem tutan bir adamın
yüreğine yakışan
sahici kelimeleri en güzel yerinden tutup
boynuna asmayı öyle’de özlemişki
seni özledikçe
içimdeki çıplak ayaklı
varoş bir çocuğun gülüşünü salıyorum sokağına
daha sokağa ilk adım atışında
sana benden önce koşacak kolllarını açarak
yıllar geçsede
sana hep bir çocuk gülüşüm kalsın olurmu
beni lütfen sakın büyütme

biliyorsun
bu sana ilk mektubum
hem sana hem yollara haksızlık ederim diye
havadan sudan şeyler yazamadım
bütün cümlelerimi
seni özlemek üzerine sıraladım en başından beri
belki’de bir taze sabahın kahvaltısında
sıcak bir somun ekmeğin kokusunda
gözlerine bakarak anlatırım
olur olmaz şeyleri kusura bakma
bu aralar seni düşünmekten
gülmek ile ağlamak arasındayım aslında
bak bir anımız daha birikti ne güzel
her anımıza sıkıca sarıl ve koynunda sakla
dünyanın neresinde olursan ol
mektubumdan sonra hemen geleceğim

Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ