YILLAR ÖNCEYDİ

Aşkın sesi bu yüzümde toplanan
Yaşanması zor bir anının
Kalbimi yoran bir günün tedirginliği.

Ah, nasıl anlatsam, o uzun akşam o kısa heves
O düşündükçe ilkbahar kokan göğsüne
Geç kaldım, ruhumu yolladım bir nefes.

Hatırlıyorum yıllar yıllar önce
Alacakaranlığın kollarına akıyordu gün
Nazlı nazlı yağmura, buluta akıyordu içimde ne varsa
Ay yok, yıldızlar da… oysa akşamüstü gözlerim
Rüzgârın serinliği ve yüzümde derin dalgınlığı hatıranın.

Zaman göz göze geçiyordu, rüzgârsız saatleri
Anın sızısını hatırlıyorum yıllar yıllar önce…

Kayboluyor gökyüzü karanlığın içinde
Yüreğimin çeyizini açtım, içinde anılar
Kederle buluşmuştu ve elim elinle
Bakışınla çektiğin titreyen gövdemi
İstedim ki sana vereyim ve susarak konuşayım
Konuşmak hatırlamaktır sevgilim, yıllar yıllar önce
Dudağına şehvetle yapışan kelimeleri.

Gözlerim dalgın gözlerim bahar vurgunu
Alnımdan dökülen boncuk boncuk anı
Ah... nasıl anlatayım baharını yitirmiş bir aşkı
Berrak bir dil su gibi yalıyor aklımı, başımdan alıp
Fırlatmaya çalıştıkça bir bumerang sanki
Bana tekrar getiriyor hatırlarlar ırmağını.

Çok dilli oysa yüreğimde toplanan
Aşkın usul sesi, kıyamadım canımla dinledim
Bir şarkı, yorgun kuraklığıma yağmurla birlikte
Hatırlıyorum dudaklarından yağan bin bir rengi
Topladım, giyindim ve düşündüm: Bundan mı yoksa?
Sabahları uyanmama isteği,akşamların ayrılık kokması

Ellerim hatırlıyor ama kalbim büyük bir boşluk
Hiç ama hiç hatırlamıyor yıllar yıllar önce
Nasıl, nasıl, nasıl hatırlasın bu yitik aşkı.

Zeki KIRHAN