0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
190
Okunma
senindir yalnızlık
aklını kazıyarak işlenmiş alnına
son soluğa uzanan yolun hüznü
dar zamanları, kör kuyuları geçtin
iki büklüm ahlarla durdun yamaca.
çevrildi yolun ateş kusan namlularla
sen özgürlük onlar ölüm diye bağırdılar
vurdular, içinden çıkılmaz ağır sözlerle
saracak günler, kurşunu sıcak yaralarını.
dönüp bakmadığın peşin sıra korku
ayağın taşlanınca diklendin kayayla
kavuşamadın, kesilmiş halkın çağlayanı
göz kulak alışık, çıkmaz ağızlı karanlığa.
bilsen, yanar mı ışığın yâr tutunca elini
önüne bağlandı durdu yorgun dizlerin
düşledin sevdalı mendil asmayı
yeşerdi güze karşı duran dilek ağacın.
dedenden kalma bir söz tokatladı yüzünü
‘yaralanma sakın, gün güne derinleşir,
kapısız bacasız, yapyalnız kalırsın’
bulutluydun yine de anlamadın!..
zeki kırhan
5.0
100% (1)
