susmaz bahar

sarılıp cemreyle bir candan ötekine
göz düşürür gök damlası uyanır toprak
çiçekler boy verir kucağında kuşlar
ağaçlar tomurcuk türkülerde
rengarenk bahçelerde gözlerimiz.

can dertleştikçe yaşamın altından üstüne
yapraktan kanatlara bütün dillerimiz
birbirimizle yarışırız kim daha çiçek yüklü?
çıplak ayaklarımızla yeşilden yeşile
gülden bülbülle dallarda sevincimiz.

böyleydi köyden şehre yaşam sevincimiz
yaşlıdan gence el ele bir dünyamız vardı.

duyuldu bilinmez sesler seher vaktiyle
kimi rüyada kim derinde insandan insana
bekleneni kararttılar, parlattılar süngüleri
çarpıyor kapılara camlara hükmün dili
karşılıyor sokak da gençleri acı gürültüsü.

bulanır nilüfer serinliğinde akan bahar
yanar postal altında, tüfek gölgesinde günler
dağılan parçalarımız toplanır üşenmeden
utanmadan gömerler sır içinde köklerimizi
tarihin kara defterine, vay sayfa sayfa vay.

işte bu yüzden susmaz bahar sevgilim
tohumlanır toprağa kalbimdeki mor sümbüller
sırf bu yüzden aşk eksilmez ömürden.

zeki kırhan