7
Yorum
30
Beğeni
0,0
Puan
2252
Okunma
Sıradan bir günün çıkmazında boğulur mavi
Geciken telâş yığını içimizdeki özlem
Eksiği fazlasına denk akar yaşam denen musluk
Sabır sırtında ömürlük kambur
Umut desen ölümlü tufan...
Ne yapsak dolmaz
İçimizdeki ölümcül boşluk
Kırılgan boynumuz kadarız en çok
Bir uğultu yeter sindirmeye serçe yüreklerimizi
Ortasından boğulur ömrün taze nefesi...
Geçer gideriz sonra
Öncesiz bir aynanın kırıldığı noktadan
İçimiz tuz buz...
Anlayacağın;
Hayra yormuyorum artık hiçbir düşü
Gündüz gözüyle sevemedim ki ben seni...
Şimdi karşımdasın
Eşit ve hakça paylasıyoruz ya hüznü
Kim bölüp dağıtacak
Debisi yüksek, akımı şiddetli bu yağmuru..?
Özlem TARHAN
Mayıs/2015